Het is zoiets als de afterparty van Carnaval...

Hee lieve mensen,

Ja hoor, daar is ie dan het eerste berichtje weer vanuit de States. Zijn jullie allemaal bijgekomen van carnaval? Wij zijn praktisch met de tweede ronde bezig. Maar laten we beginnen bij het begin van onze trip:

Afgelopen donderdagnacht hebben pap en ik rond vier uur de beruchte backpack in de auto gezet om Luuk, zijn koffer en zijn vriendin op te halen. Klaar voor de grote reis. Mijn lieftallige zusjes zijn 's nachts nog met soepgezichten uit bed getrommeld om me met de van slaap gloeiende lichamen te knuffelen.
Alles gepakt, klaar voor de reis en aangekomen op Dusseldorf. Koek en ei zou je denken totdat zo'n charmante mevrouw van de luchthaven ons mededeelt dat de vlucht van Parijs naar Chicago geannuleerd is. Nu is algemeen bekend dat Duits niet mijn sterkste punt is en als zo iemand je dan alle info in het Duits doodleuk verteld en je alleen het woord "annuliert" verstaat schiet je toch even in de stress!
Dus zij begon te bellen, er kwamen mensen aan met papiertjes en er werd een hoop Duits gepraat. Met het eindresultaat dat onze vlucht ineens was omgeboekt: we zouden van Dusseldorf naar Amsterdam vliegen - ja, ik weet het! - en vanuit daar een vlucht naar Chicago. Alleen de vlucht naar Amsterdam vertrok vrijwel direct met als gevolg een filmachtig gehol door de vluchthaven. Een haastige geknuffel en gezoen en vlugge controles. De slaap die Luuk en ik nog hadden was direct vervlogen door de ochtendgymnastiek. Maar ja, als je een warhoofd als mij ineens al dat gehaast laat doen gaat er dus geheid iets mis: wij racete door de laatste controles heen toen Luuk zijn jas pakte en ik die van mij niet zag. Tja, die was ik dus vergeten.

Maar het feit dat er een vliegtuig op ons wachtte was toch best sensationeel, wie kan dat nou zeggen!? Dus eenmaal terug in Nederland hebben we een tijd gewacht en om 11:40 vertrok onze vlucht naar Chicago met KLM. De vlucht zat totaal niet vol dus wij hadden stoelen zat om op te slapen - hoewel we ze binnen een paar minuten al vol hadden liggen met troep.
De vlucht ging heel relaxt en het is ongelofelijk maar waar, het eten in het vliegtuig was top! Wie had dat gedacht.
Gerard heeft ons opgehaald in Chicago en dat was natuurlijk een heel speciaal weerzien. In tegenstelling tot afgelopen zomer lag er nu overal sneeuw...dan krijg je toch wel zo'n Zwitserland gevoel hoor!

Zaterdag was onze eerste echte dag hier en we zijn die goed begonnen. 's Middags vertrokken we naar Milwaukee, de stad hier in de buurt, voor de basketbalwedstrijd waar we heen gingen. Even inchecken in het hotel - anders moest iemand Bobben - en direct daarna de kroeg in. Het Amerikaanse borrelhapje - lees: Nederlands hoofdgerecht - kwam op tafel, de glazen bier en margarita's vulde de tafel en gezelligheid alom.
Het moment dat Luuk en ik de basketbalzaal in kwamen lopen was nogal sensationeel. We keken onze ogen uit naar het dweilorkest dat stond te zwaaien met alle toeters en bellen, de cheerleaders die met een neppe lach wapperden met hun pompons en een heldhaftige opkomst van de basketballers zelf. Dat was zeg maar zoiets als: 'freaking awesome!'
Het zou Gerard niet zijn als hij weer eens een verrassing had geregeld dus in de pauze stond mijn naam wederom op een sportbillboard "Welcome to Marloes and her Dutch connection" dat was echt wel even tof! Niet dat we verder nog veel van de wedstrijd hebben meegekeken want het was veel te gezellig en het bier te goed maar de Milwaukee Panthers hebben uiteindelijk verloren.
Dat mocht de pret toch niet drukken want nog geen paar minuten na het einde van de wedstrijd zaten wij alweer lang en breed aan de drank bij de volgende kroeg. Whohoooo!!! Het begon al flink op een tweede carnaval te lijken toen de meeste mensen vertrokken en wij besloten verder te gaan op de hotelkamer. De biervustjes en blikken stonden op ons te wachten, een grote kan margarita schitterde in de koelkast en wij hadden het reuze naar onze zin. Tja en die jetlag is dan zo goed als verdwenen om drie uur 's nachts.

Gisteren stonden we vroeg op - met een kater voornamelijk - om naar de verjaardag van Phil te gaan. Hij is een neef van Toni die 30 werd. Hoewel Luuk en ik het eerste uur hebben doorgebracht voor de televisie - dat is hier normaal kwamen we achter - hebben we daarna de volgende drankjes geopend en een paar toffe nieuwe vrienden erbij gekregen. Het ene drankje na de andere kwam voorbij: Sangaria, pure wodka shots, bier en ook nog een mix van cola en rum. Ja hoor, het eindresultaat was dat ik alles net zo goed mee kreeg als carnavalszaterdag en we in een diepe slaap zijn gevallen bij thuiskomst.

Vandaag is het dus bijkomen voor ons, beetje voor de tv hangen, wat sporten op het eigen persoonlijke fitness apparaat en bloggen.

De week is nog jong en er staan veel leuke dingen op het programma. Morgen gaan we naar de hoofdstad van Wisconsin, Madison en er staat onder andere een ijhockey wedstrijd op het programma en - drie keer raden wat nog meer....Jep, feestjes!

Whohoooo! Nu had ik trouwens meegekregen dat wij ineens de schuld krijgen van het vallen van het kabinet. Rustig mensen, wij komen Nederland over twee week wel weer redden. Laat ons eerst even de kredietcrisis hier oplossen ;)

Dikke knuffels en tot blogs!

Liefs Marloes