Net Friesland...

Ha goed volk!

How are you,folks? Met ons gaat het top!
Zaterdag zijn we aangekomen in Atlanta, the hottest city in the US, nou...we hebben erger doorstaan. Maar goed, we gingen direct door naar Macon een stadje net buiten Atlanta aan de Antebellum trial. We kwamen in een hotel terecht met een echte zuidelijk accent. Een lange, witte trap liep naar de kamers toe, er stond een piano in de lobby, wat planten die ik er erg tropisch uit vond zien en natuurlijk de receptioniste die zo enthousiast was dat wij er waren alsof ze nog nooit Europeanen had gezien. We hadden dus direct vrienden, wat wel handig was aangezien we buiten de stad aan een snelweg zaten waar ze nooit mensen kregen die met het openbaar vervoer reisden. Na zo'n 8 uur onderweg te zijn geweest waren we wel toe aan wat relaxen en wat doe je als het 40 graden is en er een zwembad bij je hotel is? Juist, zonnebrand op, Elsevier mee, bikini aan en plat. 's Avonds zijn we naar Applebee's gegaan, een restaurantketen dicht bij ons hotel (ook meteen het enige fatsoenlijke tentje aan onze highway) maar wij hadden het helemaal ontdekt! De ober moest 3 keer terug komen omdat we eeuwig nodig hadden om een besluit te vormen over wat we in hemelsnaam moesten bestellen. Alles zag er zo goed uit en het was zo gezellig. Misschien dat het ook meespeelde dat we de beste man amper konden verstaan - ik kreeg persoonlijk flashbacks naar mijn Friesland avontuur met Evelien, Nina en Janna waar we niemand konden verstaan en we ons in het buitenland waanden. Het eten was goddelijk, de cocktails net zo en we hadden al snel duidelijk dat we de volgende dag terug zouden komen voor al het ander lekkers op de kaart. De volgende dag hadden we wilde plannen maar zoals we eerder hebben gemerkt zijn onze plannen nogal planloos. Zo wilde we naar het stadje lopen maar was er geen voetpad. Plan B was naar de Indian Mountains, dat was een natuurpark met mooi uitzicht en bossen en zo maar het was heet, ik liep blauw aan toen we net de hoek om waren en we kwamen erachter dat de instructies bedoelt waren voor mensen met een auto in plaats van te voet - want wie loopt er nog in Amerika?! Uiteindelijk kregen we een taxi die met het hotel samenwerkt en dat was ons vervoer voor die dag, naam: Leroy met dreads en gouden tand en al. Wij schik! Macon was schattig maar hadden we binnen een uur alles gezien van de Ghetto tot aan de Elite wijk en het gesloten Georgia Music Hall of Fame tot aan de kerken op elke hoek van dezelfde straat. Dus toen op naar een shopping mall waar wij in ons element waren en ons reuze Amerikaans voelden. 's Avonds nog een Applebee's avontuur en de volgende dag op naar Atlanta. 

Wij zijn net twee kleine kinderen in een snoepwinkel de afgelopen 2 dagen. Gisteren kwam ik wederom in de hemel terecht door een bezoek aan The World of Coca-Cola! Uren hebben we rondgezworven door het museum met alle ins- en outs over het merk, alle reclamespotjes, een heuze 4D film, gift shop, wandelende Polar bear en de invloed dat het heeft of heeft gehad op de popcultuur, sportwereld en reclamewereld. Ik was dolgelukkig! Lon daarentegen werd vanmorgen helemaal gek...in het grootste aquarium van de wereld. Totaal gefascineert stond ze foto's te knippen van zeeanemonen, rare glimmende vissen en gigantische roggen. Ik, met mijn waterfobie en alles wat klein is, kruipt en eng kijkt, vond het dus echt niet erg om door de massa vaak geen zicht te hebben op de wezens. De dolfijnenshow was echter fantastisch en de Beluga walvissen waren echt wel tof om te zien. Kortom: wij vermaken ons hier prima. 

Nog wel even het vermelden waard: zaterdagavond zijn we neergeploft in het Olympisch park. Het was lekker weer en er was een festival aan de gang genaamd National Black Arts Festival. Zaten we dan, als bijna de enige twee blanken, met onze Starbucks te genieten van uitzinnige jazz- en soulmuziek, WOW! Dat was echt super. 

Morgen het laatste dagje Atlanta met nog een honkbalwedstrijd op de planning en dan door naar Nashville, Tennessee. Kunnen we ook daar weer aan elke ober, chauffeur, receptioniste en mede-liftreisgenoot uitleggen dat we toch écht geen zusjes noch tweelingen zijn - voor iedereen die zich dit echter nog steeds afvroeg en het na meer dan 20 jaar nog steeds bezig houdt: nee, het is echt niet zo. - One mystery solved again! 

Liefs
Marloes