Laatste stukje
Blijf op de hoogte en volg Marloes
04 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Miami
Hee there!
Long time no see :)
Ik zal even een beknopte samenvatting geven van onze avonturen sinds de laatste blog. Dit is ook meteen de laatste blog uit the States...ja, daar mogen we best even bij stilstaan.
Waar waren we gebleven? Memphis hè. Het weerzien met Gerard, Toni, Mackenzie en Jessica was geweldig! Het was keigezellig om weer bij mijn Amerikaanse familie te zijn. De dagen hebben dus ook vooral in het teken gestaan van bijbabbelen en vooral ook eten, dat wordt nogal serieus genomen dus even geen yoghurtjes en wortels meer in het park maar hupakee aan de bak. Gerard had de fijntjes plekjes opgezocht met de beste gerechten dus die knoop moest elke avond (en ook middag!!) open zoals Lon altijd zegt haha. In Jackson hebben we een self-guided tour gedaan vanuit de gigantische wagen die Gerard had gehuurd. Jess was de tourguide, Gerard de chauffeur en hebben ons werkelijk kapot gelachen van Jess' verhalen en haar rol. Het was wel tof om sommige plaatsen te zien maar ik had er meer van verwacht en om eerlijk te zijn hebben we al die Civil Rights toestanden wel een beetje gehad. Als je na gaat dat in elke stad en in praktisch elk museum hier nogal wat secties aan zijn gewijd dan zegt dat genoeg. Natuurlijk wel kei-belangrijk en ook interessant maar genoeg is genoeg. De rit naar New Orleans was echter van een ander kaliber. De natuur is er totaal anders, veel moerassen en dergelijke en dat gaf de mooiste plaatjes. Jess voelde zich thuis bij haar "swamp people" (dat is een programma op national geographic) en was geobsedeerd met het moeras om krokodillen te spotten. New Orleans is een stad die zoals New York en Key West gewoon niet in het straatje van typisch Amerikaanse stad valt te plaatsen. Er heerst een heel andere cultuur, de omgeving en natuur is anders en het heeft veel meer karakter door bouwstijlen die je doen denken aan Italiaanse villa's met balkonnetjes met bloemen, de kleuren van de huizen zoals ze dat in Curacao hebben en de straten zoals ze dat alleen bij ons in de Veerstraat hebben. Best een interessante combi toch? De hoofdstraat is bezaaid met kroegen, alcohol drinkende toeristen, straatartiesten, adult kroegen (leek de wallen wel) en talloze souvenirs shops. Wij hebben er ons dus perfect vermaakt. Lonneke ging nog even los in het City Park, had nog nooit zo'n mooie bruggetjes, bomen en fonteinen gezien en de volgende dag zijn we nog naar een plantage geweest. Dat was een gigantisch landhuis met een grote eiken oprijlaan en, zoals alleen Amerikanen dat kunnen, een tour door de villa in stijl. Serieus, dat vrouwke liep er in een hoepeljurk van de jaren 30 terwijl het ergens rond de 38 graden was, toewijding of niet! Al vlot daarna namen we afscheid van de crew en zijn wij via Houston naar Tampa gevlogen, klaar voor ons Florida avontuur. In de Keys zijn we direct knock-out bij het zwembad gaan liggen en hebben we genoten van cocktails, lekkere reggae muziek en gewoon het absoluut niks doen. De dagen erna zijn niet veel anders geweest. Beetje op de vlucht slaan voor leguanen die 's ochtends vroeg voor je deur staan, beetje het eiland rond gefietst, wat gegeten, wat gedronken, gezwommen en gelegen. Bijkomen dus. Een echt hoogtepunt was echter onze laatste avond in Key West, we zijn op een tour gegaan op een boot - slik - de Atlantische Oceaan op - slik- om daar te snorkelen - help - en dolfijnen te spotten - yes. We zaten op een klein bootje met toffe crew en 2 stellen die op hun honeymoon waren. De dolfijnen spotten was zo gelukt en wow dat was echt wel kicken! Het geluid als ze boven water komen, hoe soepel ze door het water bewogen en hoe dichtbij ze bij de boot kwamen en het kraakheldere water was echt adembenemend. Zeker wanneer de motor van de boot uit werd gezet, je daar dobbert en absoluut niks, maar dan ook niks hoort behalve die dolfijnen die door het water glijden. Wow... Daarna gingen we snorkelen, het water werd donkerder en ik maar op mezelf in praten 'niet nadenken, niet nadenken, niet nadenken' roept Lon nog even: 'volgens mij is het hier echt zoooo diep!' Heb je me helemaal! Uiteindelijk verstand op nul gezet, er in gesprongen, op mijn buik boven dat rif gaan liggen en geen vin meer verroerd. Het was echt wel de moeite waard, het was werkelijk prachtig om die visjes en dat miljoenen jaar oude koraal te zien. Nog beter wanneer er dan ook nog even een haai onder je door komt zwemmen!!! Moet je nagaan wat voor gesprekken ik met mezelf in mijn hoofd heb gehouden om mezelf rustig te houden. Ik was dan ook de eerste die weer op de boot zat toen ze zeiden dat we terug moesten komen. Blij dat ik het had gedaan, nog gelukkiger toen ik met een biertje in mijn hand de zonsondergang tegemoet ging en helemaal happy toen ik weer met beide benen op het vasteland stond en kon nagenieten van een uitzinnige avond.
Inmiddels zijn we op onze een na laatste dag in Miami en hebben hier gewoon genoten van het strand, de gezellige en uitbundige tentjes en de zon. Het is wel bijzonder om weer op de plek terug te zijn waar 6 jaar geleden mijn Amerika avontuur begon. Ik herken zoveel en het brengt zoveel naar boven. Wat ik misschien nog wel het meest speciaal vindt is om hier te zijn en te weten hoe ik toen in het leven stond, waar ik toen mee bezig was en te zien hoe ik nu ben, wat ik nu doe en heb gedaan en dat het toen zover weg leek om dit te hebben kunnen bereiken - en ik ben pas 22!
Nou, pak de tissue's er maar bij want ik ga de de laatste letters van de blog typen. Thanks voor alle leuke reacties, voor het lezen (zelfs na alle spel- en grammtica fouten en de hoeveelheid) en voor de interesse. Lon en ik gaan nog even genieten van de laatste avond, we zien jullie vlot weer live.
Liefs vanuit South Beach
Marloes
Long time no see :)
Ik zal even een beknopte samenvatting geven van onze avonturen sinds de laatste blog. Dit is ook meteen de laatste blog uit the States...ja, daar mogen we best even bij stilstaan.
Waar waren we gebleven? Memphis hè. Het weerzien met Gerard, Toni, Mackenzie en Jessica was geweldig! Het was keigezellig om weer bij mijn Amerikaanse familie te zijn. De dagen hebben dus ook vooral in het teken gestaan van bijbabbelen en vooral ook eten, dat wordt nogal serieus genomen dus even geen yoghurtjes en wortels meer in het park maar hupakee aan de bak. Gerard had de fijntjes plekjes opgezocht met de beste gerechten dus die knoop moest elke avond (en ook middag!!) open zoals Lon altijd zegt haha. In Jackson hebben we een self-guided tour gedaan vanuit de gigantische wagen die Gerard had gehuurd. Jess was de tourguide, Gerard de chauffeur en hebben ons werkelijk kapot gelachen van Jess' verhalen en haar rol. Het was wel tof om sommige plaatsen te zien maar ik had er meer van verwacht en om eerlijk te zijn hebben we al die Civil Rights toestanden wel een beetje gehad. Als je na gaat dat in elke stad en in praktisch elk museum hier nogal wat secties aan zijn gewijd dan zegt dat genoeg. Natuurlijk wel kei-belangrijk en ook interessant maar genoeg is genoeg. De rit naar New Orleans was echter van een ander kaliber. De natuur is er totaal anders, veel moerassen en dergelijke en dat gaf de mooiste plaatjes. Jess voelde zich thuis bij haar "swamp people" (dat is een programma op national geographic) en was geobsedeerd met het moeras om krokodillen te spotten. New Orleans is een stad die zoals New York en Key West gewoon niet in het straatje van typisch Amerikaanse stad valt te plaatsen. Er heerst een heel andere cultuur, de omgeving en natuur is anders en het heeft veel meer karakter door bouwstijlen die je doen denken aan Italiaanse villa's met balkonnetjes met bloemen, de kleuren van de huizen zoals ze dat in Curacao hebben en de straten zoals ze dat alleen bij ons in de Veerstraat hebben. Best een interessante combi toch? De hoofdstraat is bezaaid met kroegen, alcohol drinkende toeristen, straatartiesten, adult kroegen (leek de wallen wel) en talloze souvenirs shops. Wij hebben er ons dus perfect vermaakt. Lonneke ging nog even los in het City Park, had nog nooit zo'n mooie bruggetjes, bomen en fonteinen gezien en de volgende dag zijn we nog naar een plantage geweest. Dat was een gigantisch landhuis met een grote eiken oprijlaan en, zoals alleen Amerikanen dat kunnen, een tour door de villa in stijl. Serieus, dat vrouwke liep er in een hoepeljurk van de jaren 30 terwijl het ergens rond de 38 graden was, toewijding of niet! Al vlot daarna namen we afscheid van de crew en zijn wij via Houston naar Tampa gevlogen, klaar voor ons Florida avontuur. In de Keys zijn we direct knock-out bij het zwembad gaan liggen en hebben we genoten van cocktails, lekkere reggae muziek en gewoon het absoluut niks doen. De dagen erna zijn niet veel anders geweest. Beetje op de vlucht slaan voor leguanen die 's ochtends vroeg voor je deur staan, beetje het eiland rond gefietst, wat gegeten, wat gedronken, gezwommen en gelegen. Bijkomen dus. Een echt hoogtepunt was echter onze laatste avond in Key West, we zijn op een tour gegaan op een boot - slik - de Atlantische Oceaan op - slik- om daar te snorkelen - help - en dolfijnen te spotten - yes. We zaten op een klein bootje met toffe crew en 2 stellen die op hun honeymoon waren. De dolfijnen spotten was zo gelukt en wow dat was echt wel kicken! Het geluid als ze boven water komen, hoe soepel ze door het water bewogen en hoe dichtbij ze bij de boot kwamen en het kraakheldere water was echt adembenemend. Zeker wanneer de motor van de boot uit werd gezet, je daar dobbert en absoluut niks, maar dan ook niks hoort behalve die dolfijnen die door het water glijden. Wow... Daarna gingen we snorkelen, het water werd donkerder en ik maar op mezelf in praten 'niet nadenken, niet nadenken, niet nadenken' roept Lon nog even: 'volgens mij is het hier echt zoooo diep!' Heb je me helemaal! Uiteindelijk verstand op nul gezet, er in gesprongen, op mijn buik boven dat rif gaan liggen en geen vin meer verroerd. Het was echt wel de moeite waard, het was werkelijk prachtig om die visjes en dat miljoenen jaar oude koraal te zien. Nog beter wanneer er dan ook nog even een haai onder je door komt zwemmen!!! Moet je nagaan wat voor gesprekken ik met mezelf in mijn hoofd heb gehouden om mezelf rustig te houden. Ik was dan ook de eerste die weer op de boot zat toen ze zeiden dat we terug moesten komen. Blij dat ik het had gedaan, nog gelukkiger toen ik met een biertje in mijn hand de zonsondergang tegemoet ging en helemaal happy toen ik weer met beide benen op het vasteland stond en kon nagenieten van een uitzinnige avond.
Inmiddels zijn we op onze een na laatste dag in Miami en hebben hier gewoon genoten van het strand, de gezellige en uitbundige tentjes en de zon. Het is wel bijzonder om weer op de plek terug te zijn waar 6 jaar geleden mijn Amerika avontuur begon. Ik herken zoveel en het brengt zoveel naar boven. Wat ik misschien nog wel het meest speciaal vindt is om hier te zijn en te weten hoe ik toen in het leven stond, waar ik toen mee bezig was en te zien hoe ik nu ben, wat ik nu doe en heb gedaan en dat het toen zover weg leek om dit te hebben kunnen bereiken - en ik ben pas 22!
Nou, pak de tissue's er maar bij want ik ga de de laatste letters van de blog typen. Thanks voor alle leuke reacties, voor het lezen (zelfs na alle spel- en grammtica fouten en de hoeveelheid) en voor de interesse. Lon en ik gaan nog even genieten van de laatste avond, we zien jullie vlot weer live.
Liefs vanuit South Beach
Marloes
-
05 Augustus 2012 - 00:08
He Marloes En Lon:
He dames, wat een belevenissen weer he en wat een overwinningen toch marloes. Het is ook fijn om die laatste dagen daar in the states lekker te genieten van The Palm Beach in Miami en alles wat daarbij hoort.
en dan de koffers pakken en weer richting Duitsland, maar toch nog een hele reis begrijp ik.
Wat een mooie tijd hebben jullie gehad als ik je blog goed gelezen heb. Een onvergetelijke vakantie mag ik hopen voor jullie beiden.
tot dinsdag wel fijn dat je dan weer in de Acacia bent en Lon in de Hollesteeg.
Liefs pap xxx -
05 Augustus 2012 - 09:25
Je Peetje Gerry:
Ha Marloes
Maar meisje toch, wat een belevenissen met die dolfijnen, en een haai onder je boot door...oef!
Wel knap dat je het tóch hebt gedaan, ja nu was je dáár, en moet je die kans pakken.
Je zult wel af moeten kicken als je straks weer het 'gewone' leven in Boxmeer oppakt?
Maar ik ben wel héél blij als ik je weer kan omarmen. Nog twee nachtjes en dan is het zover.
Nog een veilige reis terug naar ons kleine maar knusse Holland.
Zie je gauw, dag lieverd. Je Peetje Gerry. -
05 Augustus 2012 - 11:29
Marcel En Yolanda Limpens, Ouders Lonneke:
Ha meiden. Fijn en goed te lezen dat ook de laatste week weer een en al plezier en avontuur was. Mooi ook het verhaal op zee; prachtig.
Het lzit er weer (bijna) op. Die weken zijn natuurlijk voor jullie voorbij gevlogen.
We zijn weer blij als we jullie weer kunnen afhalen in Dusseldorf.
Goede reis en tot dinsdag! -
05 Augustus 2012 - 20:02
Yvonne Ermers:
Hey
Wat een geweldige verhalen en jeetje je maakt inderdaad al ontzettend veel mee. Ik heb genoten van je verhalen, en wie weet tot binnenkort dan moeten we een keer bijkletsen.
Groetjes yvonne -
05 Augustus 2012 - 21:21
Piet En Marijke:
Hoi,hoi. Wat een verhaal Marloes. Ik wist niet dat je zo bang van diep water was!! Des te knapper vinden wij , dat je het toch geprobeerd hebt. En wat jammer ,dat de droom weer over is na enkele dagen. Maar dit nemen ze je nooit meer af.
Marloes een hele goede terugreis en tot gauw. -
05 Augustus 2012 - 22:06
Jan En Renie:
Hoi Marloes
Wat een geweldige verhalen. Super...wat jullie allemaal gezien hebben.
Wij wensen jullie een goede terugreis en vele groetjes
Jan en Renie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
